آموزش دختران نهتنها یک حق ذاتی است، بلکه ضرورتی حیاتی برای توسعهی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشورها به شمار میرود. مطالعات متعدد نشان دادهاند که تحصیل زنان منجر به کاهش فقر، ارتقاء سلامت همگانی، رشد اقتصادی و ثبات سیاسی میشود. حذف دختران از نظام آموزشی، آیندهی افغانستان را در معرض خطر جدی قرار میدهد و روند بازسازی این کشور را به شدت کند و پرهزینه میسازد.
محرومسازی آموزشی، تأثیرات مخربی در کوتاهمدت و بلندمدت دارد؛ نرخ کودکهمسری بلند میرود، خشونتِ مبتنی بر جنسیت افزایش مییابد، بیکاری زیاد میشود و چرخههای نابرابری تحکیم پیدا میکند. این یک بحران انسانی است که نمیتوان در برابر آن بیتفاوت ماند.
جامعهی بینالمللی، نهادهای حقوق بشری، سازمانهای آموزشی و فعالان مدنی موظفاند این وضعیت را با قاطعیت محکوم کرده و از تمامی ابزارهای دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی برای فشار بر طالبان جهت بازگشایی فوری مکاتبِ دخترانه استفاده کنند. همچنین باید حمایتهای همهجانبه از طرحهای آموزش غیررسمی، آموزش از راه دور، و ایجاد فرصتهای تحصیلی در تبعید برای دختران افغانستان افزایش یابد.
تحقق حق آموزش برای همهی کودکان، بدون تبعیض جنسیتی، شرط بنیادین برای ساختن آیندهای صلحآمیز، عادلانه و پایدار در افغانستان است. ما باور داریم که سکوت و دست روی دست گذاشتن در برابر این بحران، به معنای خیانت به آرمانهای عدالت و حقوق بشر خواهد بود.